اول حرکتش گفته بود
هر کس میخواهد “مهجه” اش را
در راه ما ببخشد و فدا کند، با ما بیاید.
“مهجه” یعنی خون قلب. خون دل.
لابد کنایه از عمق همراهی و وفاداری است.
بعضی ها قیام کردند و همراه شدند.
خون دلشان را ریختند به پای او.
بعد توی زیارت عاشورا به آن صحابه ی رویایی
با “الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ” اشاره می کنیم.
دعا می کنیم که خدا قدم های ما را هم
مثل آنها ثابت و صادق قرار دهد.
از خود سیدالشهدا هم توی زیارت اربعین
با همین لفظ یاد می کنیم؛ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ …
یعنی همان حسینی که خون قلبش را در راه تو فدا کرد
همراهیِ‌ شان آسان نیست. باید خون دلت را بگذاری وسط
و همه ی سختی کربلا شاید به همین باشد … 

#شمیم_گل_نرگس
#تجربه_نگاری