(سِریال) دنیا ؛به (سه) ریال هم نمی ارزد
البته ،در پیش چشمان (نقَاد)،(نافذ)،(بصیر)!!!
اما کو؟
و کجاست؟چشمانی که چنین؟!
جز چشمان علی..
پس،ای دوست!!
(گفتن)،اگر بنا باشد!
علی باید بگوید!
و اگر “شنیدن” از علی باید…
آری,"دنیا” را بایست از زبان او شنید و شناخت!
از یادم نمی رود روزی که به “محضر” آمد ؛
و (طلاق) داد…
محضرِ خدا را می گویم!
و (طلاق) دنیا را…چه ها که می گفت：من دنیا را از نظر افکنده ام (نهج البلاغه خطبه 128)
او خوارتر از برگی است
در دهان “ملخی” که آن را می خاید تا طعمه سازد(نهج البلاغه خطبه 226)
و کمتر از “استخوانِ” خوکی،در دستِ “مجذومی” (خطبه 2238)
و ناچیزتر از پر کاهی..
و گیاه خشکیده ای (خطبه 32)
و آنگاه خدایش را با سوگند یاد می نمود که：
اگر دنیا را “جسم” و “کالبد” می بود اورا رها می نمودم و “حد” خدا را درباره اش برپا می داشتم!
واللهِ لو کُنتِ شَخصَاً مرئیاً و قالباً حِسیاً لاقَمتُ عَلیکَ حُدُود الله(خطبه 45)
و دنیا را چنین مخاطب می داشت که：ای دنیا از من دورشو..مبادا که تو در دل من جای گیری..هرگز!جز مرا بفریب!
مرا به تو چه نیاز ای همه “مکر” و “دغل” !ای دنیا (نهج البلاغه،قصار77)
لا حانَ حِینُک،غُرِّی غَیرِی لاحاجةَ لِی فِیک
______________________
